Simulimet e fundit të superkompjuterëve, siç raportohet nga shkencëtarët në Universitetin e Bristolit, tregojnë se njerëzimi mund të zhduket në rreth 250 milionë vjet. Ky hark kohor do të paraprihej nga një periudhë mjaft e pakëndshme për të gjitha gjallesat në Tokë, për shkak të ngrohjes së madhe të planetit, ndryshimeve klimatike, zhdukjes së sipërfaqeve ujore dhe në fund bashkimit të kontinenteve në superkontinentin Ultima Pangea.
Një studim i ekspertëve të universitetit të lartpërmendur, i publikuar në fund të vitit të kaluar, tashmë është raportuar nga mediat botërore si një paralajmërim se koha në të cilën mund të ndalojmë ngjarjet e dëmshme në Tokë që çojnë në shkatërrimin e afërt të të gjitha qenieve të gjalla, po mbaron.
Për të krijuar studimin e lartpërmendur, shkencëtarët përdorën një superkompjuter për të përpunuar të gjitha llojet e të dhënave gjeologjike dhe atmosferike, si dhe lloje të tjera të dhënash. Supozimi është se një ndryshim drastik në Tokë do të ndodhë për shkak të ndryshimeve klimatike, por edhe “goditjes” gjithnjë e më të shpeshtë të pllakave tektonike kundër njëra-tjetrës, e cila përfundimisht, në rreth 250 milionë vjet, do të çojë në shkrirjen e tyre në një superkontinent pa ujë, të nxehtë dhe të pabanueshëm.
“Ky superkontinent do të çonte në një të ashtuquajtur ndikim të trefishtë, efektin e kontinentalitetit, emetimin më të fortë të dritës së diellit dhe një rritje të nivelit të dioksidit të karbonit në atmosferë, gjë që do të ndikonte në rritjen e temperaturës në pjesën më të madhe të planetit,” shpjegon Dr. Alexander Farnsworth nga ekipi hulumtues.
Në këtë superkontinent, sipas shkencëtarëve, nuk do të kishte kushte për jetën e asnjë krijese sepse nuk do të kishte ujë në të dhe temperatura e ajrit të ndotur nga dioksidi i karbonit do të arrinte 70 gradë Celsius në disa pjesë të planetit, thekson “Uniland tech”. “Midis tetë dhe 16 për qind e masës totale të tokës së Pangea Ultima do të ishte e banueshme”, thuhet në studim.
Megjithatë, shkencëtarët pohojnë se këto parashikime nuk janë aq të zymta sa duken në shikim të parë, sepse njerëzit kanë kohë të mjaftueshme për të reduktuar emetimin e gazeve të dëmshme në atmosferë deri në pikën zero dhe për të ndikuar në uljen e ndotjes së tokës dhe oqeanit, gjë që gjithashtu çon në prishjen e ekosistemeve dhe kërcënon mbijetesën e banorëve të planetit.